Komin elektrociepłowni EC-4 w Łodzi oddalony o 113,6 km jest na chwilę obecną najdalszym obiektem naziemnym widzianym z Warszawy. W standardowych warunkach atmosferycznych nie da się dostrzec bardziej odległego obiektu z tarasu Varso. Znajduje się on na Widzewie w południowo-wschodniej części Łodzi, mierzy 264 metry wysokości i jest najwyższą budowlą w tym mieście. Kierunek obserwacji wyznaczają Aleje Jerozolimskie, a dokładnie ich najdalszy odcinek widoczny w kierunku zachodnim.

W tym kierunku widać także zabudowania Skierniewic (ok. 63–66 km), Żyrardowa (ok. 43 km), Grodziska Mazowieckiego (ok. 30 km) i Pruszkowa (ok. 15 km) – oznacza to, że z bloków w tych miastach można zobaczyć warszawskie wieżowce. Na horyzoncie po lewej stronie łódzkiego komina znajduje się Farma Wiatrowa Słupia (ok. 80 km), a obok wystaje oddalony o 85 km las w okolicach Rogowa.
Na prawo od Skierniewic stoi maszt Radiowego Ośrodka Nadawczego Skierniewice/Bartniki (57,5 km).

Przyjrzyjmy się nieco bliżej wybranym fragmentom tej panoramy. Na prawo od łódzkiego komina widać kominy i bloki w Skierniewicach. Jest to prawdopodobnie najdalsze miasto, z którego można zobaczyć Warszawę w typowych warunkach w dzień. Ze względu na kąt padania światła słonecznego na poniższej panoramie widać tylko niektóre bloki.

Z kolei po lewej stronie łódzkiego komina znajduje się Farma Wiatrowa Słupia (ok. 80 km). Obok wiatraków wystaje oddalony o 85 km las w okolicach Rogowa.

Pomiędzy Łodzią a Płockiem widać najwyższy punkt Łowicza, jakim jest wieża radiowa przy ul. Seminaryjnej (73,1 km).

Na prawo od Płocka wznoszą się turbiny wiatrowe w miejscowościach Woźniki i Czerniewo, do których odległość sięga 83,7 km.

Nad wschodnim skrajem Puszczy Kampinoskiej ujrzymy taki oto widok – komin elektrociepłowni w Płońsku (61,1 km), obok po prawej turbina wiatrowa w Witkowie k. Raciąża (83,6 km), a po lewej wiatraki w Poczerninie (52,5 km).

Niecałe 9 stopni dalej w prawo wznosi się komin Cukrowni Glinojeck (84,2 km) oraz turbiny wiatrowe w miejscowościach Biele i Wycinki (60,2–60,9 km).

Na północnym wschodzie widać Wyszków, z wyraźnie rzucającym się w oczy kominem ciepłowni (51,9 km).

Na wschodnim horyzoncie wzrok przykuwa Farma Wiatrowa Korytnica – aż 39 potężnych turbin o wysokości 180-195 m, położonych na zachód i południe od Węgrowa (53,2–65,1 km).

Południowy wschód – tu wyróżnia się komin w Karczewie (24,9 km). Po jego prawej stronie wyłania się fragment Wisły w okolicy ujścia Świdra, a dalej kościół w Osiecku (40,8 km). Tuż obok kościoła powinien pokazać się maszt RTCN Ryki oddalony o ponad 94 km, jednak tym razem nie był widoczny.

Następnie natrafiamy na turbinę wiatrową w miejscowości Sokół pomiędzy Garwolinem a Dęblinem (70,6 km).

Elektrownia Kozienice jest najlepiej widocznym obiektem położonym ponad 50 km od Warszawy. Gołym okiem widać ogromną chłodnię kominową o wysokości 185 m i szerokości u podstawy 146 m oraz kilka sąsiednich kominów, a wrażenie wielkości obiektu potęgują unoszące się nad kominami obłoki kondensacyjne. Najdalszy komin widoczny na zdjęciu znajduje w odległości 69,9 km. Około 400 m dalej stoi najwyższy (200 m) komin elektrowni, ale patrząc od strony Varso znajduje się dokładnie za chłodnią kominową i zasłaniał go obłok skroplonej pary.

Po lewej stronie elektrowni widnieją trzy wieże zamku w Czersku (34,1 km), a nieco bliżej zabudowania Góry Kalwarii.

Na południu można dostrzec cztery turbiny wiatrowe koło Jedlińska niedaleko Radomia (odległość do 79,1 km).

Przegląd horyzontu kończymy, wracając do kierunku południowo-zachodniego. Widoczne są industrialne zabudowania Mszczonowa razem z dwiema turbinami wiatrowymi (42,5 km), a w tle farma wiatrowa koło Wysokienic na zachód od Rawy Mazowieckiej.

To nie wszystko, co można zobaczyć na horyzoncie z Varso. Wspomniany front atmosferyczny nie zdążył odsunąć się wystarczająco daleko na południe, dlatego w tym kierunku widzialność powyżej 80 km była gorsza. W lepszych warunkach powinny być widoczne maszty radiowo-telewizyjne w Rykach (94,6 km) oraz Kozłowcu koło Przysuchy (101,1 km).

Widoczne obiekty zostały precyzyjnie zidentyfikowane na podstawie ich położenia względem siebie bądź ich azymutów. Metoda z azymutami została opisana na przykładzie Warszawy z Gór Świętokrzyskich.