Mapa najdalszych obserwacji z terenu Polski (200 km i więcej)
Mapa widoczności Tatr – obszarów, z których teoretycznie widać przynajmniej jeden z 11 wybranych szczytów – Gerlach, Łomnica, Lodowy Szczyt, Kończysta, Krywań, Sławkowski Szczyt, Wielkie Solisko, Wielka Koszysta, Bystra, Baraniec i Krzesanica. Obszary widoczności Tatr są oznaczone czterema kolorami według odległości do najdalszego widocznego szczytu: brązowy do 100 km, pomarańczowy 100-200 km, fioletowy 200-300 km i czerwony powyżej 300 km. Cienka niebieska linia oznacza maksymalny zasięg widoczności Tatr.
Obszary te są wyznaczone na podstawie cyfrowego modelu terenu SRTM3, bez uwzględnienia lasów i innych przeszkód nad poziomem terenu mogących zasłaniać widok, dla rzeczywistych wysokości szczytów i standardowej refrakcji atmosferycznej. Przy silniejszej refrakcji (załamaniu) światła w atmosferze, co zdarza się m.in. podczas inwersji temperatury, zasięg widoczności ulega zwiększeniu.
Refrakcyjna mapa widoczności Tatr – obszarów, z których Tatry powinny być widoczne przy różnej refrakcji atmosferycznej. Kolor niebieski – współczynnik refrakcji 0,13 (uznawany za standardowy), zielony – 0,2, żółty – 0,25, pomarańczowy – 0,3 i czerwony – 0,35. Obszary te są wyznaczone na podstawie cyfrowego modelu terenu SRTM1, bez uwzględnienia lasów i innych przeszkód nad poziomem terenu mogących zasłaniać widok.
W prawym górnym rogu mapy znajduje się rozwijana lista warstw, które można dowolnie włączać:
- widocznosc – obszar widoczności Tatr
- zasieg – linia obrysowująca najdalsze miejsca z widocznością Tatr
- mapy – do wyboru mapa Google zwykła, hybrydowa i OpenStreetMap
Mapa punktów ze wszystkich wpisów zamieszczonych na stronie Dalekie Horyzonty z oznaczeniem kolorami maksymalnej odległości obserwacji:
• czerwony – powyżej 100 km
• zielony – 50 – 100 km
• niebieski – 30 – 50 km